هفته نامه پرشین هفته نامه برای ایرانیان
برخی شرکت‌های تازه کار مواد غذایی چگونه از رقبای بزرگ خود پیشی می‌گیرند؟
همه ما در اطراف خود کسی را سراغ داریم که رویای راه‌اندازی یک کسب‌وکار مرتبط با غذا را در سر داشته است. افرادی که تصور می‌کنند بهتر از کافی‌شاپ محله خود کیک شکلاتی درست می‌کنند.
این رویاها معمولا در حد همان رویا باقی می‌مانند، اما در این میان افرادی هم هستند که با راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک و با وجود رقبای بزرگ در این مسیر به موفقیت می‌رسند. شرکت‌های جدید در این حوزه در حال شکوفایی هستند، سهم بازار را به‌دست می‌آورند و وقتی خریداران را با محصولات جدید، محلی و باکیفیت بهتر جذب می‌کنند، به توزیع در سطح ملی دست می‌یابند. برندهای بزرگ بر کل فروش مواد غذایی مسلط شده‌اند، اما بانک سرمایه‌گذاری جفریز گزارش می‌کند که وارد شدن شرکت‌های کوچک جدید به بازار ظرف 5 سال گذشته باعث شده این برندها سهم بازار خود را در 42 مورد از 54 دسته‌بندی از دست بدهند؛ از غذای کودک گرفته تا ماست. به‌عنوان مثال، برند ماست چوبانی را در نظر بگیرید که از فروش صفر در کمتر از پنج سال به یک میلیارد دلار درآمد دست یافت. در اینجا به تعدادی از این کسب‌وکارهای کوچک و چگونگی موفقیت آنها اشاره می‌کنیم.
سس‌های ارگانیک
مارک رمضان و اسکات نورتون بعد از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه و تغییر چند شغل امیدوارند همین مسیر را طی کنند. رمضان که فارغ‌التحصیل رشته روابط بین‌الملل است در موسسه مشاوره مک‌کینزی کار می‌کرد و نورتون که فارغ‌التحصیل اقتصاد بود، در شعبه بانک لمن برادرز در توکیو مشغول بود. اما بانک لمن ورشکست شد و رمضان هم به این نتیجه رسید که مک‌کینزی جایی نیست که او به آن علاقه داشته باشد؛ بنابراین این دو تصمیم گرفتند پروژه‌ای را پیش ببرند که در یک کلاس کارآفرینی مطرح شده بود. رمضان در این‌باره می‌گوید: «ما همواره به کسب‌وکارهای مربوط به مواد غذایی علاقه داشتیم و به این نتیجه رسیدیم که در حوزه چاشنی غذا، به‌خصوص سس کچاب، محصول برجسته‌ای تاکنون وجود نداشته است. سس کچاب از شربت ذرت پرفروکتوز با ادویه و کنستانتره گوجه فرنگی تهیه می‌شود و ما فکر کردیم این فرصتی است که بتوانیم کمی مواد تشکیل دهنده آن را تغییر دهیم.» بر این اساس آنها شرکت سر کنسینگتون (Sir Kensington) را برای تولید سس کچاپ، خردل و مایونز تاسیس کردند. سس کچاپ کنسینگتون از گوجه‌های طبیعی و شکر ارگانیک تولید می‌شود. طبیعی بودن محصولات این شرکت باعث شد در سال 2010 در بازار به اوج برسد.
نوشابه‌ای فراگیر
پدی اسپنس (Paddy Spence)، مدیرعامل شرکت نوشابه طبیعی زویا (Zevia) می‌دانست در فضایی که سال‌ها کوکاکولا و پپسی در بازار سلطه دارند، راه سختی را در پیش خواهد داشت. او در این حوزه تازه‌کار نبود و تجربیاتی در مورد کسب‌وکارهای مواد غذایی طبیعی و ارگانیک داشت. شرکت زویا قبل از سال 2008 از سوی شرکت تحقیقاتی نیلسن به‌عنوان محصولی که به سرعت رشد می‌کند، معرفی شد. اسپنس می‌گفت فروش شرکت از زمان خرید آن در سال 2010 افزایش یافته و هفت برابر شده است. به گفته اسپنس، یک دلیل موفقیت کسب‌وکارهای کوچک اینچنینی این است که فروش آن منحصر به خواربارفروشی‌ها نیست. بخشی از فروش زویا از طریق سایت آمازون صورت می‌گیرد. همچنین رسانه‌های اجتماعی به معروف شدن این برند کمک زیادی کردهاند که باعث شده در کنار رقبای بزرگ‌تر، بیشتر شناخته شود.
جهش از آشپزخانه اجاره‌ای
لیندزی روزنبرگ شرکت چری‌ول (Cherryvale) را در سال 2010 با خوراکی‌های ترکیبی مثل نان موز و شیرینی‌های برونی تاسیس کرد. ایده این کار پس از آن به فکرش رسید که پدر و مادرش از سفری برگشته بودند و یک خوراکی با خود آورده بودند که برای تغییر طعمش به یک ماده دیگر نیاز داشت. روزنبرگ روی این محصول کار کرد و ترکیب بهتری درست کرد. شش هفته بعد او شغلش را رها کرد و در یک آشپزخانه تجاری که از ساعت 9 تا یک شب اجاره کرده بود، نمونه اولیه این خوراکی ترکیبی را تهیه کرد. مادرش هم در بسته‌بندی محصول کمک می‌کرد و پدرش که مشاور بازاریابی در حوزه تکنولوژی بود طراحی بسته‌بندی‌ها را انجام داد.
آنها این خوراکی را در یک فروشگاه خرده‌فروشی زنجیره‌ای کوچک که غذاهای طبیعی می‌فروخت عرضه کردند. در نهایت چری‌ول به 70 خرده‌فروشی عرضه شد و اکنون در یک آشپزخانه تجاری تولید و در یک کارگاه بسته‌بندی می‌شود.
بی‌تجربگی، ترس و محصولی تازه
همان سالی که روزنبرگ چری‌ول را تاسیس کرد، نیل مک‌تای خط تولید سس پاستا به نام نلو (Nello) را آغاز کرد. او می‌گوید «هیچ سابقه‌ای در کسب‌وکار مواد غذایی نداشتم. من دکترای زبان ایتالیایی خوانده بودم و بر تدریس متمرکز بودم.» در تمام مدتی که مک‌تای کار می‌کرد، به دوران دانشجویی در ایتالیا و به‌خصوص غذاهایی که در آنجا خورده بود فکر می‌کرد. او در نهایت شغلش را در دانشگاه رها کرد و با الهام از مادربزرگش یک سس قرمز تهیه کرد و شروع به فروش آن کرد. در اولین ماه 750 دلار فروش اینترنتی داشت: «هیچ آموزشی در کسب‌وکار ندیده بودم، اما خیلی سریع در آن رشد کردم. ابتدا کمی ترسناک بود، اما فوق‌العاده بود.» اکنون سس‌های نلو در 350 فروشگاه به فروش می‌رسد و برخی آشنایان و شرکت‌ها در آن سرمایه‌گذاری کردهاند. مک‌تای می‌گوید: «سس‌های جدید ما نمونه خوبی است از کاری که یک شرکت کوچک می‌تواند انجام دهد، اما شرکت‌های بزرگ از عهده آن برنمی‌آیند.»
مک‌تای و دیگر کارآفرینان می‌گویند مدیریت رشد و در عین حال حفظ کیفیت بزرگ‌ترین چالشی است که یک کارآفرین در حوزه صنایع غذایی با آن مواجه است.
منبع: New York Times
مترجم: مریم رضایی
