هفته نامه پرشین هفته نامه برای ایرانیان
بررسی درگیری‌های دو مربی مشهور دنیای فوتبال در فوتبال انگلیس
ونگر و مورینیو درست مانند دو دشمن قدیمی می‌مانند كه آشتی اصلا برای‌شان معنا ندارد. بسیاری از رسانه‌های جهان مدت‌هاست كه این دو مربی مشهور را به دو بچه دبستانی كه در زمین بازی سر وسایل‌شان دعوای‌شان می‌شود تشبیه می‌كنند. ونگر مانند بچه معروف دبستان می‌ماند كه همه او را دوست داشتند اما وقتی دانش‌آموز جدید وارد كلاس شد او هم دوست داشت كه درست مانند ونگر مورد توجه دیگران قرار بگیرد. مورینیوی بی‌پروا، گستاخ و جسور. اما انگار در لیگ برتر انگلستان زمین بازی برای این دو زیاد هم بزرگ نیست. شاید تجربه مورینیو در چنین جنجال‌هایی بیشتر از آرسن ونگر ٦٥ ساله باشد اما چیزی كه هواداران دیدند یك رقابت یكطرفه نبود بلكه ونگر هم پا به پای مورینیو در این جنگ روانی كه تازگی‌ها فیزیكی هم شده، مبارزه كرده است. مسلما او نمی‌خواهد كس دیگری بیاید و ناگهان محبوبیتش را بدزدد آن هم با كارهای عجیب و البته خاص!
آقای خاص، لقبی كه مورینیو خودش باعث به وجود آمدنش شد. وقتی برای نخستین‌بار در سال ٢٠٠٤ به چلسی رفت در یك كنفرانس خبری گفت: «من را مغرور خطاب نكنید. من قهرمان اروپا شده‌ام و این مرا خاص می‌كند.» مردی كه خیلی‌ها اعتقاد دارند با وجودش، شور، هیجان و رقابت به فوتبال بازگشته است. مردی كه با وجود شخصیت منفورش باز هم دوست‌داشتنی است و هواداران فوتبال برای شنیدن حرف‌هایش قبل و بعد بازی‌ها لحظه‌شماری می‌كنند. مورینیو برای هواداران چلسی معنای ویژه‌ای دارد. كسی كه بعد از ٥٠ سال جام را برای آبی‌ها فتح كرد. نام و نشانی كه مورینیو برای خودش كسب كرد شاید بیشترین نگاه را به خودش معطوف كرد و باعث ایجاد دشمنی با مربی كهنه‌كار لیگ برتر شد.
روبه‌روی آقای خاص، مردی قرار می‌گیرد كه برترین مربی دهه اخیر فوتبال نام گرفته است. ١٩ سال در كنار آرسنال و تجربه فراز و نشیب‌ها با این تیم شاید از او اسطوره‌ای ساخته است كه برای همیشه در ذهن دوستداران فوتبال باقی خواهد ماند. او مربی علم‌گرایی است و به روانشناسی در ورزش اعتقاد زیادی دارد و بسیاری از كارشناسان مهم‌ترین دلیل موفقیت ونگر را همین توجه و اهمیت او به مسائل روحی و علمی می‌دانند. در این جنگ فوتبالی ونگر هم هیچ‌وقت كوتاه نیامده است. انگار دلش به سكوت راضی نیست.
فصل پیش بود كه در استنفورد بریج بعد از خطای‌گری كیهیل روی سانچز، ونگر شروع به اعتراض كرد و وقتی كه به سمت داور می‌رفت مورینیو جلوی او را گرفت. ونگر هم او را هول داد البته مورینیو هم جوابش را داد، در این میان هواداران هم به اوضاع می‌خندیدند شاید دعوای این پسربچه‌ها برای‌شان جالب بوده است. بعد از بازی مورینیو ادعا‌های جالبی درباره ونگر كرد. «او یك آدم فضول است. دوست دارد كه آدم‌های دیگر را تحت نظر بگیرد. او مانند كسانی است كه وقتی در خانه‌شان هم هستند یك تلسكوپ بزرگ دارند تا زندگی دیگران را تماشا كنند.» اما ونگر بعد از ادعا‌های مورینیو با عصبانیت تاكید كرده بود: «این حرف‌ها بی‌ربط و خارج از موضوع است. وقتی به انسان‌های احمق موفقیت می‌دهید به جای اینكه با هوش‌تر شوند، احمق‌تر می‌شوند.»
در یكی از كنفرانس‌های مطبوعاتی بعد از تساوی ١-١ آرسنال و چلسی در لیگ برتر، مورینیو در پاسخ به ونگر و دیگركسانی كه به بازی دفاعی چلسی ایراد می‌گرفتند، گفت: «اگر آرسنال بلد بود كه چگونه دفاع كند، هنوز هم بعد از ١٠ سال در حسرت كسب قهرمانی لیگ برتر نبود.» حرفهای مورینیو برای ونگر بی‌احترامی بزرگی تلقی می‌شد. سرمربی فرانسوی توپچی‌ها اعتقاد دارد كه نخستین بحث مربیگری احترام به دیگران است كه مورینیو باید این را یاد بگیرد.
سرمربی فرانسوی ادعا كرده است كه اگر ولخرجی‌های مورینیو را می‌كرد می‌توانست آرسنال را به قهرمانی برساند. اما مورینیو به ادعای ونگر با كنایه گفت: «اگر میزان هزینه باشگاه‌ها در طول سه یا چهار فصل اخیر را بررسی كنید، احتمالا به یك مورد عجیب برخواهید خورد. با یك ماشین حساب، محاسبه كنید. این، یكی از آسان‌ترین كارهای ممكن است. اگر می‌خواهید صادق باشید، محاسبه چنین چیزی برای مربی یا روزنامه‌نگار، آسان‌ترین كار ممكن است. آرسنال دروازه‌بان فوق‌العاده‌ای خریده و پست بسیار مهمی را تقویت كرده است. اگر هزینه خرید مسوت اوزیل، سانچز، چنبرز و دبوشی را محاسبه كنید، با یك نتیجه عجیب روبه‌رو خواهید شد.»
هر دوی این مربیان حامی‌های خاص خودشان را دارند. عده‌ای از مورینیو و عده‌ای هم از ونگر حمایت می‌كنند طوری كه در یكی از بازی‌های میان دو تیم حتی كار بازیكنان هم به این دعوا كشیده شدند.
آشوب‌ها آرام گرفته بودند و اوضاع آرام بود تا اینكه بالاخره ونگر باز هم آتش بیار معركه شد. ادعا كرد كه مورینیو از شكست می‌ترسد. در مقابل، مورینیو هم با زیركی، ونگر را «استاد باخت» معرفی كرد.
آخرین برخورد این دو مربی در قهرمانی آرسنال در جام خیریه انگلستان بوده است كه از دست دادن به یكدیگر امتناع كردند. مورینیو اعتقاد دارد كه دست دادن با مربی حریف اجباری نیست. این سرمربی پرتغالی در حالی كه تیمش یك بر صفر به آرسنال باخته بود به ونگر دست نداد. او در این باره گفته است: «نمی‌خواهم در این باره داستان‌سازی كنم. شما وقتی در خیابان راه می‌روید نیازی نیست كه با همه دست داده و به همه سلام كنید.»
اسكودامور، رییس اتحادیه فوتبال حرفهای انگلستان درباره جنجال‌های پیش آمده بین این دو مربی اظهار كرد: «چیزی بدتر از دست دادن‌های بی‌معنی وجود ندارد. صداقت مهم‌تر است. دست دادن برای وقتی است، كه هدف دست دادن دوستی و احترام باشد و در غیر این صورت لزومی ندارد. اگر دشمنی‌ای بین شما وجود دارد، شما در مورد آن تصمیم خواهید گرفت و نه من. این یك رقابت است و مردم درك می‌كنند ریشه آن به مدت‌ها پیش بازمی‌گردد. در ابتدای مسابقات بازیكنان به نشان احترام با یكدیگر دست می‌دهند اما در خصوص دست دادن مربیان نمی‌شود مداخله كرد.»
در این میان حتی دعواها و جنجال‌های این دو مربی هم برای هواداران‌شان جالب است. شاید این هواداران هم دوست نداشته باشند كه این رقابت جنون‌آمیز از بین برود. بسیاری از طرفداران فوتبال در انگلیس، شور و هیجانی كه در دعواهای ونگر و مورینیو وجود دارد را بیشتر از حساسیت فوتبال در لیگ جزیره دوست دارند.
نگار آذرشب
