گل شقایق کاغذی به عنوان نمادی برای یادبود قربانیان جنگ انگلیس از زمان جنگ جهانی اول بر روی سینه مقامات، مجریان تلویزیونی و خانواده سلطنتی بریتانیا هر ساله از اواسط اکتبر تا 11 نوامبر دیده می‌شود.گل شقایق کاغذی در انگلیس به عنوان نمادی برای یادبود قربانیان جنگ این کشور از زمان جنگ جهانی اول بر روی سینه مقامات، مجریان تلویزیونی و خانواده سلطنتی بریتانیا هر ساله از اواسط اکتبر تا 11 نوامبر دیده می‌شود.

راز گل های شقایق

 گل شقایق کاغذی به عنوان نمادی برای یادبود قربانیان جنگ انگلیس از زمان جنگ جهانی اول بر روی سینه مقامات، مجریان تلویزیونی و خانواده سلطنتی بریتانیا هر ساله از اواسط اکتبر تا ۱۱ نوامبر دیده می‌شود.گل شقایق کاغذی در انگلیس به عنوان نمادی برای یادبود قربانیان جنگ این کشور از زمان جنگ جهانی اول بر روی سینه مقامات، مجریان تلویزیونی و خانواده سلطنتی بریتانیا هر ساله از اواسط اکتبر تا ۱۱ نوامبر دیده می‌شود.

برخی از اجباری بودن نصب این نماد بر روی سینه سیاستمداران و مجریان تلویزیونی به شدت انتقاد کرده‌اند. برخی مانند “جان اسنو” گوینده خبر شبکه ۴ انگلیس از این نماد به عنوان نماد فاشیسم یاد می‌کند.”دن اونیل” یک مقاله نویس در این باره می‌نویسد: به نظر می‌رسد سیاستمداران و مجریان تلویزیونی برای اینکه اولین نفری باشند که این نماد را به سینه می زنند گویی با یکدیگر مسابقه می‌دهند.به گفته اونیل، رقابت برای نصب این نماد به شکلی شده است که عدم نصب آن به غفلت از کشته‌شدگان جنگ انگلیس تفسیر می‌شود.

 گل کاغذی توسط مؤسسه سلطنتی لژیون بریتانیا (RBL) و صندوق هگ به فروش می‌رسد. این سازمان‌های خیریه برای حمایت مادی و معنوی به کسانی که در حال حاضر و یا پیش از این عضو ارتش انگلیس بوده‌اند و همچنین خانواده‌های قربانیان جنگ این کشور، فعالیت می‌کنند. این گل‌ها توسط گروه‌های داوطلب در خیابان‌های لندن و دیگر شهرها چند هفته قبل از “روز یادبود” فروخته می‌شود. مقامات دولتی و شخصیت‌های رسانه‌ای انگلیس نیز به منظور ادای احترام به کسانی که جان خود را در جنگ این کشور از دست داده‌اند، آن را به سینه خود می‌زنند.مراسم روز یادبود در کشورهای مشترک المنافع از جمله بریتانیا هر ساله در روز ۱۱ نوامبر و به منظور گرامیداشت کشته‌شدگان جنگ جهانی اول برگزار می شود.این روز همچنین در بسیاری از کشورهای غیر مشترک المنافع نیز به عنوان روز ویژه برای یادبود قربانیان جنگ به رسمیت شناخته شده است.این گل کاغذی در انگلستان، ولز و ایرلند شمالی دارای دو گلبرگ قرمز، یک برگ کاغذی سبز و یک ساقه سبز پلاستیکی است. در اسکاتلند این گل خشخاش دارای چهار گلبرگ بوده و توسط صندوق “ارل هگ” فروخته می‌شود.فروش سالانه این گل کاغذی منبع اصلی درآمد مؤسسه سلطنتی لژیون بریتانیا در انگلستان محسوب می‌شود. این گل دارای قیمت ثابتی نیست  و به هر قیمتی ممکن است فروخته شود.مقیاس جنگ های جهانی آن قدر بزرگ بود که حتی یک سال هم کافی بود که دنیا شاهد اوج خسارت های آن باشد. امسال کشورهای درگیر جنگ جهانی در صدمین سالگرد آغاز این درگیری یاد قربانیان آن را گرامی داشتند.

در سال ۱۹۱۵، یک سال پس از آغاز جنگ جهانی اول، سرهنگ دوم، جان مک‌کری، شاعر و پزشک کانادایی در وصف اندوه خود در قبال از دست دادن همرزمانش شعری با عنوان «در باغ فلاندرز» می نویسد و در آن به شقایق هایی که بر مزار سربازان کشته شده اشاره می کند. پس از آن رد شقایق ها در ادبیات و نقاشی های جنگ دیده شد. تا جایی که در سال ۱۹۲۱ شقایق به نماد رسمی سربازان کشته شده در جنگ تبدیل شد.

در خیابان ها و گوشه گوشه های بریتانیا گل های شقایق کاغذی و پلاستیکی از سوی موسسه های خیریه به فروش می رسند. میلیون ها شقایق کاغذی و پلاستیکی یک و دو پوندی در سطح خیابان های لندن و دیگر شهرها به فروش می رسد. برخی برای نشان دادن احترام و مهر خود به خانواده های قربانیان کمی بیشتر از قیمت معمول پرداخت می کنند.هر موسسه خیریه به مردم توضیح می دهد که پول جمع آوری شده خرج خانواده های سربازانی می شود که جان خود را در راه حفظ این سرزمین از دست دادند.

حال که دیگر صد سالی است که از جنگ جهانی می گذرد، شمار زیادی از سربازان جنگ جهانی و خانواده های آسیب دیدگان این جنگ باقی نمانده اند. با این وجود شقایق ها همچنان نمادی هستند برای بنیادهای خیریه تا به سربازانی که در راه حفظ بریتانیا جان خود را به خطر انداختند کمک کنند یا به خانواده های سربازانی که کشته شدند کمک می کنند.هری فین، از موسسه خیریه «کمک های شقایق» در تشریح این کمک ها گفت: «سربازی که سرپرست خانواده بوده و در جنگ عراق یا افغانستان جان خود را در جنگ از دست داده، خانواده ای از خود به جا گذاشته که احتیاج به سرپرستی دارند. این موسسه های با فراهم آوردن کمک های مالی به آن ها کمک می کنند تا دوباره به زندگی نرمال خود بازگردند.»او توضیح داد: «این موسسه های خیریه به خانواده سربازهای کشته شده، کمک می کنند تا با به راه انداختن تجارت های کوچک بتوانند روی پای خود بایستند.»

هری در ادامه گفت: «سربازانی که در جنگ یا درگیری های اخیر معلول شدند، اینک احتیاج به کمک های پزشکی و تجهیزات حرکتی دارند. ساختن آسانسورهای کوچک خانگی یا اهدای ویلچر به سرباز معلول در خانه های دوطبقه بریتانیایی یکی از واجبات است. بازگرداندن حس امکان حرکت کردن، اولین قدمی است که باید برای بهبود وضعیت این افراد انجام داد.»این ها تنها بخش کوچکی از کمک های مردمی به خانواده های سربازان بریتانیایی است. این موسسه ها برای ارائه خدمات بهتر همواره راه های مختلف را امتحان می کنند تا کمک های بیشتری از سوی مردم کسب کنند. پروژه های هنری و فرستادن داوطلبان به سطح شهر نمونه ای از این تلاش ها هستند.

در تابستان سال گذشته یک چیدمان هنری عظیم متشکل از ۸۸۸ هزار و ۲۴۶ گل شقایق از جنس سرامیک پای برج لندن به پا شد تا یاد و خاطره سربازان کشته‌شده در جنگ جهانی اول را گرامی دارد. این چیدمان که «زمین‌های پوشیده از خون و دریاهای سرخ» نام دارد، اثر پل کامینز، هنرمند بریتانیایی است.روز ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ جنگ جهانی اول به پایان رسید و پس از چهار سال، ناقوس کلیسا‌ها بار دیگر به صدا درآمد. در سالگرد این روز با به صدا درآمدن ناقوس کلیسای برج لندن، مردم لندن یاد کشته شدگان این جنگ گرامی خواهند داشت.پل کامینز درباره این چیدمان می‌گوید ایده آن را از وصیت‌نامه یکی از سربازان جان باخته در جنگ جهانی اول الهام گرفته است.

سربازانی که به جبهه‌های جنگ جهانی اول اعزام می‌شدند، می‌بایست وصیت‌نامه‌شان را می‌نوشتند. از روی این وصیت‌نامه‌ها می‌توانستند هویت سربازان را شناسایی کنند. این وصیت‌نامه‌ها یکی از اسناد مهم جنگ جهانی اول به‌شمار می‌آید.

درباره webmaster

webmaster

همچنین بخوانید

مبارزه‌ای به رنگ «نارنجی»

 در جهان، از هر سه زن، یک نفر با خشونت فیزیکی یا جنسی، دست و پنجه نرم می‌کنند. این واقعیتی است که جنس زن، درگیر و دچارش است و متاسفانه این روزها، شاهد افزایش آمارش هستیم. آماری که درد را به خانه‌های این جنس لطیف روانه می‌کند. جنسی که برای آرامش مرد آفریده شده است. اصطلاحی تخصصی که گریبان زنان را می‌گیرد و آنها را به گودال سیاه خشونت هل می‌دهد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد خشونت علیه زنان را «هرگونه عمل خشونت آمیز بر پایه جنسیت که بتواند منجر به آسیب فیزیکی (بدنی)، جنسی یا روانی زنان بشود» تعریف کرده است که شامل «تهدید به این کارها، اِعمال اجبار، یا سلب مستبدانه آزادی (چه در اجتماع و چه در زندگی شخصی)» می‌شود.