«آدم تنها مخلوقی است که نمی خواهد همان باشد که هست.» (آلبر کامو) آلبر کامو (Albert Camus) در تاریخ ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ میلادی متولد شد و در چهارم ژانویه ۱۹۶۰ میلادی نیز درگذشت. او نویسنده، فیلسوف و روزنامه نگار الجزایری فرانسوی تبار، یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است.کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می پردازد» برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو دو سال پس از بردن جایزهٔ نوبل در یک سانحهٔ تصادف درگذشت.

مبـــــــارزه با فلسفـــــه پوچ گرایی

«آدم تنها مخلوقی است که نمی خواهد همان باشد که هست.» (آلبر کامو) آلبر کامو (Albert Camus) در تاریخ ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ میلادی متولد شد و در چهارم ژانویه ۱۹۶۰ میلادی نیز درگذشت. او نویسنده، فیلسوف و روزنامه نگار الجزایری فرانسوی تبار، یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است.کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می پردازد» برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو دو سال پس از بردن جایزهٔ نوبل در یک سانحهٔ تصادف درگذشت.

 با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم شناخته می شود او همواره این برچسب خاص را رد می کرد. در مصاحبه ای در سال ۱۹۴۵ کامو هرگونه همراهی با مکاتب ایدئولوژیک را تکذیب می کند و می گوید:«نه، من اگزیستانسیالیست نیستم. هم سارتر و هم من همیشه متعجب بوده ایم که چرا نام ما را پهلوی هم می گذارند».

کامو در الجزایر تحت استعمار فرانسه متولد شد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود دروازبان تیم فوتبال این دانشگاه بود. در سال ۱۹۴۹ پس از آنکه کامو از جنبش «شهروند جهانی» گری دیویس جدا شد یک اتحادیه بین المللی را تاسیس کرد که آندره بروتون نیز یکی از اعضای آن بود. شکل گیری این گروه، به گفته خود کامو، بر اساس «محکوم کردن هر دو ایدئولوژی شکل گرفته در آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی» بود.او در کتاب انسان طاغی می نویسد که تمام عمر خود را صرف مبارزه با فلسفهٔ پوچ گرایی کرده است و عمیقاً به آزادی های فردی اعتقاد دارد.

آغاز کار

آلبر کامو کار خود را در روزنامهٔ عصر پاریس شروع کرد بعدها برای دوری از ارتش نازی به همراه دیگر کارمندان روزنامه، ابتدا به شهر کلرمون فران و سپس به شهر غربی بوردو نقل مکان کرد.

در ۱۹۴۲ کامو، رُمان بیگانه و مجموعه مقالات فلسفی خود تحت عنوان افسانه سیزیف را منتشر کرد.

نمایشنامهٔ کالیگولا را در سال ۱۹۴۳ به چاپ رسانید. او این نمایش نامه را تا اواخر دههٔ پنجاه بارها بازنویسی و ویرایش کرد. در سال ۱۹۴۳ کامو کتابی را به نام نامه هایی به یک دوست آلمانی نیز به صورت مخفیانه به چاپ رسانید.

در ۱۹ دسامبر ۱۹۴۱ کامو اعدام «گابریل پری» را شاهد بود که این واقعه به قول خودش موجب متبلور شدن حس شورش علیه آلمانها در او شد. او در سال ۱۹۴۲ عضو گروه مقاومت فرانسوی به نام نبرد شد و در اکتبر ۱۹۴۳ به کمک دیگر اعضای گروه شروع به فعالیت روزنامه نگاری زیرزمینی پرداخت. وی در این گروه مقاومت با ژان پل سارتر آشنا شد. او یکبار هنگامی که سرمقالهٔ روزنامهٔ نبرد را به همراه داشت در یک بازرسی خیابانی دستگیر شد.

در سال های پس از جنگ کامو به دار و دستهٔ ژان پل سارتر و سیمون دوبوار در کافه فلور در بلوار سن ژرمن پاریس پیوست. کامو بعد از جنگ سفری به ایالات متحده داشت تا در آنجا در مورد اگزیستانسیالیسم سخنرانی کند.

رمان طاعون نیز در سال ۱۹۴۷ به چاپ رسید که در زمان خود پرفروش ترین کتاب فرانسه شد.

در سال ۱۹۴۷ کامو از روزنامهٔ نبرد بیرون آمد.

نمایش نامهٔ عادل ها را در سال ۱۹۴۹ منتشر ساخت و اثر فلسفی خود به نام انسان طاغی را نیز درسال ۱۹۵۱ به چاپ رساند.

در سال ۱۹۵۲ مشاجراتی بین کامو و سارتر بعد از نوشتن مقاله ای علیه کامو در مجله ای که سارتر سردبیر آن بود شروع شد.

در ۱۹۵۲ از کار خود در یونسکو استعفا داد زیرا سازمان ملل عضویت اسپانیا تحت رهبری ژنرال فرانکو را قبول کرده بود. در ۱۹۵۳ کامو یکی از معدود شخصیتهای چپ بود که شکستن اعتصاب کارگران آلمان شرقی را مورد اعتراض قرار داد.

مرگ

کامو در بعداز ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۶ سالگی بر اثر سانحهٔ تصادف نزدیک سن، در شهر ویل بلویل درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده نشده پیدا شد، او ابتدا قرار بود با قطار و به همراه همسر و فرزندانش به سفر برود ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. رانندهٔ اتوموبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو، نیز در این حادثه کشته شدند.

کتاب های کامو

بیگانه

بیگانه، نام رمانی از آلبر کامو است که در سال ۱۹۴۲ در انتشارات معروف گالیمار منتشر شد. کامو در مقدمه ای بر این رمان می نویسد: دیرگاهی است که من رمان «بیگانه» را در یک جمله که گمان نمی کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده ام: «در جامعۀ ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می کند.» منظور این است که فقط بگویم قهرمان داستان از آن رو محکوم به اعدام شد که در بازی معهود مشارکت نداشت. در این معنی از جامعه خود بیگانه است و از متن برکنار؛ در پیرامون زندگی شخصی، تنها و در جستجوی لذت های تن سرگردان. از این رو خوانندگان او را خودباخته ای یافته اند دستخوش امواج.

خلاصه داستان

این کتاب داستان یک مرد درونگرا به نام مرسو را تعریف می کند که مرتکب قتلی می شود و در سلول زندان در انتظار اعدام خویش است. داستان در دههٔ ۳۰ در الجزایر رخ می دهد.

داستان به دو قسمت تقسیم می شود. در قسمت اول مرسو در مراسم تدفین مادرش شرکت می کند و در عین حال هیچ تأثر و احساس خاصی از خود نشان نمی دهد. داستان با ترسیم روزهای بعد از دید شخصیت اصلی داستان ادامه می یابد. مرسو به عنوان انسانی بدون هیچ اراده به پیشرفت در زندگی ترسیم می شود. او هیچ رابطهٔ احساسی بین خود و افراد دیگر برقرار نمی کند و در بی تفاوتی خود و پیامدهای حاصل از آن زندگی اش را سپری می کند. او از این که روزهایش را بدون تغییری در عادت های خود می گذراند خشنود است.

در قسمت دوم کتاب محاکمهٔ مرسو آغاز می شود. در این جا شخصیت اول داستان برای اولین بار با تأثیری که بی اعتنایی و بی تفاوتی برخورد او بر دیگران می گذارد رو به رو می شود.

سقوط

سقوط، رمانی است فلسفی که از زبان ژان باتیست کلمانس (=یحیای تعمیددهندهٔ نداکننده) که وکیل بوده و اینک خود را «قاضی توبه کار» می خواند روایت می شود. او داستان زندگی اش را برای غریبه ای اعتراف می کند.

خلاصه داستان

ژان باتیست کلمانس در رستورانی به نام “مکزیکو سیتی” با غریبه ای که در اصل خواننده کتاب است آشنا میشود و داستان زندگی اش را برای او بازگو می کند. ژان باتیست تعریف می کند که وکیلی تراز اول در پاریس بوده و زندگی بسیار موفقی داشته است . اما شبی که در حال گذشتن از پلی در پاریس بوده، زنی را می بیند که بصورتی غیر عادی به لبه های پل نزدیک شده است. ژان باتیست با بی توجهی از کنار زن میگذرد. بعد از چند قدم، صدای برخورد شیئی با آب را می شنود، اما برخلاف تمامی ارزش هایی که خود، ظاهرا، در طول اعترافاتش به آنها پایبندی نشان می دهد هیج کاری نمی کند. این اتفاق بر زندگی موفق او به عنوان وکیل تاثیر بسزایی می گذارد.

آدم اول

آدم اول یا مرد اول، رمان نا تمام آلبر کامو است. در چهارم ژانویهٔ ۱۹۶۰ آلبر کامو در یک تصادف رانندگی در منطقهٔ لوبرون در جنوب فرانسه درگذشت. دست نوشتهٔ ناتمام آدم اول، اتوبیوگرافی که آلبر کامو در زمان مرگش روی آن کار می کرد، در گل و لای در محل تصادف پیدا شد. دختر آلبر کامو، کاترین کامو، بعدها دست نوشته را به نسخهٔ تایپی تبدیل کرد و آن را در سال ۱۹۹۴ منتشر نمود. کامو امیدوار بود که این نوشته شاهکار او باشد و برخی منتقدان در این نظر با او موافق بودند با توجه به اینکه با وضعیت ناتمام، در مقایسه با سایر رمان های کامو، به خوبی نیروی بدنی و روحیهٔ آزادی پسربچگی را به تصویر می کشد.

خلاصه داستان

رمان در مورد ژاک کورمری از زمان تولد تا سال های دبیرستان (متوسطه)، در الجزیره است. به دور از وزن ذهنیت و فلسفهٔ کارهای ابتداییش، کامو خواسته که این رمان پر از “اشیاء و اجسام” باشد. این رمانی است از چیزهای اساسی و ضروری: کودکی، روزهای مدرسه، زندگی جسم، نیروی خورشید و دریا، عشق پر نقش و نگار پسری به مادرش و جستجو به دنبال پدری گم شده. در عین حال این داستانی است در مورد گروه های مردم در سرزمین پهناور و نه چندان مهمان نواز آفریقا؛ در مورد روابط پیچیدهٔ یک سرزمین مادر با مردمانش؛ در مورد تاثیر نزدیک جنگ و دگرگونی های سیاسی.

طاعون

رمان طاعون که در سال ۱۹۴۷ به چاپ رسید، در ردهٔ آثار اگزیستانسیالیستی دسته بندی می شود.

خلاصه داستان

وقایع رمان در شهری از الجزایر به نام اُران رخ می دهد و از زبان راوی که بعدها خود را دکتر ریو معرفی می کند نقل می شود. کتاب با توضیحی از مردم و شهر آغاز می شود و سپس به زیاد شدن تعداد موش ها در شهر و مرگ آن ها اشاره می کند. آقای میشل، سرایدار منزل دکتر ریو بر اثر بیماری ای با بروز تاول ها و خیارک ها می میرد و مرگ چند نفر دیگر با همین علائم باعث می شود دکتر ریو علت مرگ را بیماری احتمالاً مسری بداند و کمی بعد دکتر کاستل این بیماری را طاعون تشخیص می دهد. با سستی مسئولین برای واکنش، بعد از مدتی در شهر طاعون و وضع قرنطینه اعلام می شود.

درباره persianweekly

persianweekly

همچنین بخوانید

ارجحیت کتاب سنتی به نسخه الکترونیکی

در حسرت بوی خوش کاغذ/ یادداشتی از کیدی ریگان درباره 

 «کیدی ریگان» نویسنده و وبلاگ ‌نویس، چندان با وجود نسخه‌های الکترونیکی آثار موافق نیست. «هافینگتن پست» اخیرا یادداشت این نویسنده را درباره دلایل دوست نداشتن نسخه‌های الکترونیکی منتشر کرده است. به نقل از هافینگتن پست «کیدی ریگان» در یادداشت خود آورده است: به عنوان یک دانشجوی ادبیات انگلیسی بیشتر عمرم غرق صفحات کتاب و داستان بوده‌ام. پول زیادی برای خرید کتاب ندارم. وقتی از یکی دوستان آی‌پد کوچکی هدیه گرفتم و فهمیدم که نسخه صوتی بسیاری از آثار کلاسیک  رایگان در اختیارم قرار گرفته‌است بسیار خوشحال شدم و هر روز صدای داستان «ویرجینیا وولف» و «هنری جیمز» در گوشم می‌پیچید و لذت می‌بردم اما هیچ‌وقت نتوانستم با نسخه الکترونیکی آثار که باید از روی تبلت یا کامپیوتر خوانده شود ارتباط برقرار کنم.