سکوت در برابر انتقاد «علیزاده»

هنوز از روزی که صد منتقد خانه موسیقی نامه‌ای نوشتند و انتقاداتی را به عملکرد خانه موسیقی مطرح کردند، شش ماه نگذشته که حسین علیزاده نیز در نشست خبری کنسرت گروه «هم‌آوایان» دوباره به عملکرد این خانه صنفی انتقاد کرد و گفت:« من دو سال است که نه به خانه موسیقی رفته‌ام و نه خودم را عضو شورای‌ عالی خانه موسیقی می‌دانم. حتی خودم داوطلب حضور در شورای‌ عالی خانه موسیقی نبودم و با من تماس گرفتند و گفتند شما برای این بخش انتخاب شده‌اید.

با این شرایط حضور خانه موسیقی را در جشنواره موسیقی فجر خطایی بزرگ می‌دانم و اصلا آقای مرادخانی نباید چنین پیشنهادی به دوستان خانه موسیقی می‌دادند».علیزاده همچنین با ذکر خاطره‌ای از سال اول راه‌اندازی خانه موسیقی که برای این کار یک ملک قرضی از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به آنها داده شده بود، عنوان کرد: «در آن سال آقای مرادخانی برای هر کداممان یک سکه آورده بود، اما من به ایشان گفتم این کار اشتباه است و ما مستقل از شما هستیم و خانه موسیقی نباید از دولت پول بگیرد». این موسیقی‌دان ادامه داد: «ما باید شهامت این را داشته باشیم که در موضع نقد خودمان به خانه موسیقی بایستیم و البته بتوانیم با همدیگر دیالوگ داشته باشیم. برای من جای سؤال است که خانه موسیقی که یک واحد صنفی است، چرا باید در تمام شوراهای ممیزی باشد. یا اینکه مدیرعامل خانه موسیقی چرا باید مدیر جشنواره موسیقی فجر شود! من معتقدم اگر اعضای خانه موسیقی از عملکرد این صنف راضی باشند و همان حق عضویت کوچکشان را بپردازند، برای سرپانگه‌داشتن خانه موسیقی همان پول کافی است».درحالی‌که خواستیم نظرات دیگر موسیقی‌دان‌ها را درباره وضعیتی که حسین علیزاده را بر آن داشته تا به عملکرد خانه صنفی‌شان منتقد شود، جویا شویم، اغلب آنها مایل به اظهارنظر نبودند. هوشنگ کامکار و فرهاد فخرالدینی حاضر نشدند درباره وضعیت خانه صنفی‌شان حرفی بزنند. علیرضا قربانی هم با توجه به اظهارنظر حسین علیزاده مبنی بر اینکه خودش را  عضو شورای عالی خانه موسیقی نمی‌داند به «شرق» گفت: «همه یادمان هست که ایشان و خیلی از دوستان دیگر عضو این شورا بوده‌اند. لااقل اسمشان که هم اکنون جزء اعضای این شورا هست. من هم با توجه به اینکه نه در جشنواره شرکت کرده‌ام و نه اخیرا ایران بوده‌ام، اصلا خبری از اوضاع حاکم بر خانه موسیقی ندارم. فکر می‌کنم خانه موسیقی خودش باید به این انتقادات پاسخ‌گو باشد». علیرضا قربانی تأکید کرد: «من به وضعیت خانه موسیقی نه منتقدم و نه مدافع! نه از مسائلی که خانه موسیقی مطرح می‌کند آگاهی دارم و نه از چرایی انتقادها با خبرم. اما به طور کلی آنچه می‌دانم این است که اغلب اظهارنظرها جناحی هستند و افراد با توجه به منافعشان، منتقد عملکرد این نهاد می‌شوند یا از آن دفاع می‌کنند. به‌هرحال من وقتی فهمیدم در اساسنامه خانه موسیقی، این نهاد به عنوان یک مؤسسه فرهنگی شناخته می‌شود و حتی صنف هم نیست، واقعا متأسف شدم».اما محمد سریر، رئیس هیأت‌مدیره خانه موسیقی نیز پس از اینکه در جریان اظهارات روز گذشته علیزاده قرار گرفت، به «شرق» گفت: «الان نمی‌توانم درباره این حرف‌ها اظهار نظر کنم چون باید اول علت‌شناسی کنم و ببینم چطور شده آقای علیزاده چنین حرف‌هایی زده‌‌اند تا بعد بتوانم پاسخ‌گو باشم».البته علیزاده در این نشست به عملکرد دولت فعلی نیز انتقاداتی وارد کرد، انتقاداتی که تازگی نداشت: «خوشبختانه با تمام مشکلاتی که برای کنسرت‌ها در شهرستان‌ها اتفاق می‌افتد ما توانستیم در دو سال گذشته در اغلب شهرهای ایران کنسرت برگزار کنیم. البته در گسترش این هدفمان نه آقای روحانی با کلیدش به ما کمک کرد و نه مسئولان. ما خودمان به پشتوانه واژه بزرگ ملت شروع کردیم و توانستیم بسیاری از جوان‌هایی را که بدون سروصدا کار می‌کنند و پرچم موسیقی را بالا نگه داشته‌‌اند کشف کنیم».علیزاده درباره برخی توهین‌ها به موسیقی و موسیقی‌دان گفت: «هیچ مقامی حق توهین به موسیقی و موسیقی‌دان را ندارد و اگر یک وکیل زبردست پیدا شود که از من و این حرف دفاع کند، حاضرم اعتراض خودم را به صورت قانونی پیگیری کنم».او در نهایت همچنین درباره حضورنیافتنش در جشنواره موسیقی فجر نیز گفت: «من نمی‌توانم در جشنواره‌ای شرکت کنم که فقط برای ١٠ روز از سال در نگاه مسئولان محترم باشد و بعد از این ١٠ روز هر توهینی که دلشان خواست به موسیقی و موسیقی‌دان بکنند».در شرایطی که اهالی موسیقی، چندان تمایلی ندارند موضع خود را درباره حرف‌های یکی از سرآمدان صنفشان مشخص کنند، باید دید چه آینده‌ای در انتظار سرنوشت صنفی آنهاست؟