بحث‌های پیرامون نقش ویژه آمریکا در اقتصاد جهان و صعود پردردسر چین تحت تاثیر کار اخیر چارلز کیندل‌برگر قرار دارد که رکود دهه 1930 را مطالعه کرد. ظهور یک دهه بی‌ثباتی تجاری، بیکاری و کاهش ارزش پول‌های ملی سرانجام به مسابقه تسلیحاتی و جنگ جهانی منجر شد و این بدترین رویدادی بود که می‌توانست اتفاق بیفتد. کیندل‌برگر نتیجه می‌گیرد که یک کشور باید مسوول امنیت جهان در آینده باشد. به گفته او «نظام اقتصادی جهان به خاطر ناتوانی بریتانیا و عدم تمایل ایالات متحده برای قبول مسوولیت بی‌ثبات شد. وقتی هر کشور جهان به فکر محافظت از منافع ملی خود افتاد منافع عمومی جهانی به فراموشی سپرده شد و به دنبال آن منافع شخصی تک‌تک کشورها آسیب دید».

اردوغان در هفته گذشته با مرکل، صدراعظم آلمان دیدار و گفت‌وگو کرد. دیدار رئیس‌جمهوری ترکیه با صدر اعظم آلمان از دو جنبه قابل بررسی است.

ابتدا موضوع بحران مهاجران سوریه که بخشی از آن از ترکیه به قاره سبز سرایت کرده است و دیگری روند تسریع حضور ترکیه در اتحادیه اروپا. به نظر می‌رسد اردوغان با به بن بست رسیدن تئوری «به صفر رساندن مشکلات منطقه‌ای با همسایگان» به همان کوی قدیمی رسیده است. کویی که قرار است راهی به سوی قاره سبز باشد. در آستانه انتخابات اول نوامبر حزب عدالت و توسعه قصد دارد تا با ارائه این کارت برخی از آرای از دست داده خود را به دست آورد. 

سفیر عربستان در بریتانیا در روزنامه «تلگراف» یادداشت نوشت

دیر زمانی است که هیچ چیز در دنیای ریاکارانه دیپلماسی تهدیدی برای رابطه بریتانیا و عربستان سعودی نبوده، انبوهی از پول، همه مشکلات را در پشت پرده حل کرده و فقط لبخندهای سیاستمداران مقابل دوربین‌ها عیان شده است. شاید رقابت تنگاتنگی میان برخی رژیم‌ها برای خشونت‌ورزی باشد اما بی‌شک پادشاهی عربستان سعودی سرآمد همه این رژیم‌هاست؛ با این همه روابط دو کشور کمتر زمانی، حداقل بر سر مسائل حقوق بشری، خدشه‌دار شده است. اما حکم اخیر حبس و ٣٥٠ ضربه شلاق برای شهروند ٧٤ساله بریتانیایی ساکن عربستان دست‌کم تلنگری زد به دولتمردان بریتانیایی، همان‌ها که روزهای گذشته سیل انتقادات را روانه عربستان سعودی کردند. ظهور «جرمی کوربین» رهبر جدید حزب کارگر انگلیس و انتقادات تند و تیز او هم البته تأثیرگذارتر از آن بود که سعودی‌ها به‌راحتی از کنار این انتقادات بگذرند. واکنش عربستان سعودی به این انتقادات، مقاله روز دوشنبه شاهزاده «محمد بن نواف بن عبدالعزیز» سفیر عربستان در بریتانیا در روزنامه «تلگراف» بود؛ مقاله‌ای که در واقع هشدار به خروج از همکاری‌های امنیتی و اقتصادی با بریتانیا بود، مگر آنکه به گفته محمد بن نواف، بریتانیا به عربستان احترام بگذارد.