مقالات

  دایره گچی…حکایتیست قدیمی که به افراد متفاوتی نسبت میدهند از جمله حضرت علی‌ و حضرت سلیمان. روایت معاصر آن به برتلت برشت میرسد در نمایش نامه‌ا‌ی به اسم “دایره گچی قفقازی”. داستان ساده است؛ دو زن با ادعای مادری فرزندی به نزد قاضی یا حاکمی هوشمند و عادل میروند. قاضی …

کتاب‌های برتر غیرداستانی 2015 از نگاه «تلگراف»- هر ساله هنگامی که به روزهای پایانی سال میلادی نزدیک می‌شویم، نشریات مختلف صفحات فرهنگی خود را به مروری بر کتاب‌هایی در گونه‌های مختلف اختصاص می‌دهند و - نابر نظر منتقدان خود تعدادی را به‌عنوان کتاب‌های برگزیده آن سال معرفی می‌کنند. نشریه «دیلی تلگراف» در تازه‌ترین بررسی‌های خود بهترین کتاب‌های علمی انگلیسی زبان سال 2015 را معرفی کرده است. «قبایل اعصاب» (Neurotribes) نوشته «استیو سیلبرمن» داستان انسان های دچار بیماری «اوتیسم» است؛ این کتاب آن‌چنان پرحرارت و با ریتمی مناسب نگاشته شده که جایزه کتاب‌های غیرداستانی «ساموئل جانسون» در سال 2015 را از آن خود کرد. «قبایل اعصاب» را شاید بتوان نخستین کتاب علمی دانست که این‌گونه مخاطبان عادی را نیز به خود جلب کرد. بی‌شک علاقه ما به آگاهی پیدا کردن درباره «اوتیسم»، بر بینشی استوار است که در حقیقت می‌تواند فوائد اجتماعی را در خود نهفته داشته باشد. «سیلبرمن» در این کتاب به ما یادآوری می‌کند که یک انسان بزرگ جایی است در ژرفای خیال.

گفتگوی اختصاصی هفته نامه پرشین با خانم سیمین جهان  موسس کلوپ سالمندان فرشتگان

گذشت عمر را نمی توان متوقف کرد ، ولی می توان با به کارگیری روش های مناسب ، با اختلالات و معلولیت های دوره سالمندی مقابله کرد ، یا آن را به تعویق انداخت . بدین صورت می توان از عمر طولانی همراه با سلامت و رفاه که همواره آرزوی بشر بوده است ، بهره مند شد . ب. ف. اسکینر ، روانشناس معاصر درارتباط با دوران سالخوردگی می گوید : " سالخوردگی تا حدی شبیه سفر به سرزمین دیگر است . اگر پیش از سفر به این سرزمین ، خود را آماده کرده باشید ، در آنجا به شما بیشتر خوش می گذرد . "  دوره سالمندی تنها به معنای از کارافتادگی و از دست دادن توانمندی نیست .قدرشناسی از سالمندان ، همان رفتار درست و محترمانه و شناخت نیازهای روحی آنان است . بدیهی است از ضروری ترین نیازهای سالمندان ، محبت و توجه به آنها است . هرقدر آنها از نظر مادی بی نیاز باشند ، نمی توان نیاز آنها به محبت را نادیده گرفت . بطور مسلم ، قدرشناسی از سالمندان ، به صورت احترام و سخن گفتن از روی مهر و محبت ، مشاوره با آنان در امور مختلف ، برطرف ساختن مشکلات ایشان و نیز مقدم داشتن آنان بر خود ، بروز می کند .   به یاد داشته باشیم ، بشریت در پیشرفت اخلاقی و تربیتی خود ، تا حد زیادی مدیون تجربیات و آموزه های کهنسالان است . بجاست احترام و ستایش خود را بی دریغ به این انسانهای بزرگ و مهربان ، تقدیم کنیم.

استفان والت، جیمز تراب، بروس استوکس، امیلی سیمپسون و جمعی دیگر از کارشناسان به پیش‌بینی مهم‌ترین موضوعات پیش‌رو در سال ۲۰۱۶ پرداخته‌اند. سال 2016 نخستین روزهای خود را تجربه می کند. آخرین سالی که اوباما در کاخ سفید مستقر است، بحران مهاجرت، تروریسم و تغییرات آب و هوایی تنها گوشه ای از موضوعات مهم پیش رو در سال جدید هستند. فارن پالسی نظر کارشناسان خود را در مورد مهم ترین وقایع و موضوعات سال 2016 جویا شده است.

گفتگوی اختصاصی هفته نامه پرشین با فریبرز کیانی برنامه گزار لندن و نوازنده تنبک

فریبرز کیانی، بنیان گذار موسسه نوا، سالهای زیادی است که در انگلستان با هدف شناساندن موسیقی و موسیقیدانان ایرانی، به برگذاری کنسرت های متعدد مشغول بوده است. در سال گذشته نیز برنامه های موفقی را مثل بزرگداشت سیما بینا و کنسرت علیزاده در شب افتتاحیه فستیوال جاز لندن، از او شاهد بوده ایم. آخرین کنسرت فصل اخیر برنامه های او نیز، نگرشی به ظهور و روند استفاده از پیانو در موسیقی ایرانی بود که یکی دو هفته قبل کریسمس به روی سن رفت. به عنوان رسانه جامعه ایرانیان خارج از کشور، بدون شک، شناسایی و تجلیل از کسانی که، حقیقتاً فراتر از توان قابل تصورشان، به نوعی در جهت خدمت به جامعه همت می گمارند، یکی از اهداف هفته نامه پرشین است. در این خصوص مصاحبه ای داشتیم با آقای کیانی که در ادامه می آید.

«آدم تنها مخلوقی است که نمی خواهد همان باشد که هست.» (آلبر کامو) آلبر کامو (Albert Camus) در تاریخ ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ میلادی متولد شد و در چهارم ژانویه ۱۹۶۰ میلادی نیز درگذشت. او نویسنده، فیلسوف و روزنامه نگار الجزایری فرانسوی تبار، یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است.کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می پردازد» برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو دو سال پس از بردن جایزهٔ نوبل در یک سانحهٔ تصادف درگذشت.

درباره روش کار خالقان نامدار فیلم‌های گانگستری و «افسانه» فیلم جنایی تازه برایان هلگلند

 بین کارگردانان مختلف در ترسیم‌ داستان‌های گانگستری تفاوت‌های زیادی وجود دارد. برخی مثل مارتین اسکورسیسی معروف آمریکایی بیش از آنکه بر خود جنایات تمرکز کنند، به تشریح کاراکتر گانگسترها می‌پردازند و آنها را ریشه‌ یابی می‌کنند و «رفقای خوب» (1990) و «کازینو» (1995) نمونه‌های صریح این عملکرد هستند و مایکل مان آمریکایی نیز در شاهکار پلیسی سال 1995 خود یعنی «مخمصه» همین خط را طی کرده است و مشخص است که برای آنها ترسیم اتفاقات و برخوردها و کشتارها بدون تشریح نوع فکر و روش زندگی گانگسترها که خالقان و بانیان این جنایات هستند، امری بی معنا است و حتی وقتی اسکورسیسی به بیان زندگی دو مامور پلیس فاسد و نیمه فاسد با بازی مت دیمون و لئوناردو دی کاپریو در فیلم چند اسکاری «مرحوم» (Departed) می‌پردازد، باز بیشتر بر زندگی خصوصی و اجتماعی آنها تاکید دارد تا عملکرد حرفه‌ای‌شان.

 «در همان مراسمی که در رستوران برادرش گرفته بودند، آقایی رفت پشت تریبون و گفت شاید خیلی از شما‌ها من را نشناسید، من «گل‌نراقی» هستم و در همه عمرم هم فقط همین ترانه را خوانده‌ام. اجازه می‌خواهم که امروز هم دوباره آن را بخوانم. مجلس عجیبی بود. حاضران در عین همخوانی، گریه می‌کردند». این روایت «خسرو سیف» از فعالان سابق جبهه ملی از مراسم درگذشت «حیدر رقابی» خالق ترانه‌ای است که اگرچه ظاهری عاشقانه دارد اما سرگذشتش در پیوندی ناگسستنی با کودتای ٢٨ مرداد، کاملا سیاسی شد. 

خطاب به پروانه‌ها و طلا در مس براهنی بخش بزرگی از نوجوانی من بودند، همانطور که کارگاه شعر و قصه‌ی براهنی و شعر زبان و دهه‌ی هفتادی که نام و نفس براهنی در آن دمیده شده بود، جوانی خیلی‌ها بود. من البته ماحصل تحولات دهه‌ی هفتاد و شعر زبان را از سال 82 پی‌گیری کردم . تا پیش از آن نه سنم می‌رسید نه قدم می‌رسید . با " از هوش می" و "نگاه چرخان" همانقدر متاثر شدم و گاه گریه کردم که با مقالات طلا در مس، مثل آن مقاله‌ای که از خالی شدن خیابان‌ها موقع پخش شدن مراد برقی گلایه داشت و تلویزیون را در راستای ترویج تفکر انتقادی نمیدید و غصه می‌خورد، نه فقط غصه‌ی رمانتیسیسم منسوخ توللی و ضعف اساتید ادبیات و خیلی چیزهای دیگر را . من آن مرد را جدای از تمام حواشی ساختگی یا غیر ساختگی پیرامونش دوست دارم . دو بار دوستش دارم . یک بار برای نوجوانی و حالایم و یک بار برای سرزمینی که او، از آن و برای آن می‌نویسد. حتی برای نسل بی سن فردایش . اغراق نیست اگر او را جزو اصلی ترین پایه گذاران نقد ادبی و تفکر ادبی در ایران دانست.

ریسک چیست و چه زمانی ریسک بزرگ است و چه زمانی کوچک؟ آیا اصلا باید در زندگی ریسک کرد؟ دانشمندان معتقدند بدون ریسک زندگی انسان پیشرفت نمی‌کند.ریسک یک مفهوم است. مفهومی که از سالیان دور در زندگی بشری قد علم کرده است. زمانی که انسان غارنشین به‌دنبال شکار از غارش خارج می‌شد، ریسک می‌کرد و زندگی خود را به خطر می‌انداخت. امروز هم که انسان امروزی پایش را از خانه بیرون می‌گذارد، به محل کارش و به سفر می‌رود، ریسک می‌کند.با این حال مفهوم ریسک در ذهن بسیاری از انسان‌ها به معنای مالی آن به‌کار می‌رود. ریسک مالی یعنی اینکه پول را در راهی به کار ببرند که احتمال از دست دادن آن وجود داشته باشد. با این حال ریسک در مورد هر چیزی که به کار رود این مفهوم را می‌رساند که احتمال از دست دادن آن چیز یا تهدید آن وجود دارد.البته ریسک به‌طور مطلق همیشه به معنای از دست دادن نیست. در تئوری بازی و سرمایه‌گذاری ریسک تنها یک مقیاس برای ناسازگاری نتایج پیش‌آمده است. بیمه یک مثال کلاسیک از سرمایه‌گذاری است که ریسک تولید می‌کند. خریداران مبلغی را به عنوان ضمانت می‌پردازند تا از آنها در برابر از دست دادن کالایشان محافظت شود.