سینما

وقتی ایمی پاسكال مدیر سونی اجازه داد تا فیلم «استیو جابز» از كمپانی بیرون برود و در یونیورسال تولید شود، رییس استودیو از این مضطرب شد كه چرا او اجازه داده است تا فیلمی كه در حكم «همشهری كین» مدرن بود، از زیر دستانش بلغزد و بیرون برود.به گزارش بانی فیلم به نقل از ورایتی، این فیلم زندگینامه ای درباره بنیانگذار اپل، از سوی پاسكال درخشان توصیف شد، اما پس از این كه لئوناردو دی‌كاپریو و كریستین بیل از ایفای نقش اول آن سرباز زدند، بدون تكیه بر یك سوپراستار، چشم‌انداز تجاری آن را محدود كرد. در نهایت، پاسكال، كه شغلش با فیلم‌هایی چون «پس از زمین» و «سقوط كاخ سفید» به خطر افتاده بود، نتوانست

همزمان با رشد فزاینده فیلم‌های مذهب‌گرا در غرب و زیادتر شدن هر ساله فیلم‌هایی که بازگشت به مذهب (مسیحیت) برای رهایی از شیاطین سیاسی و اجتماعی را الزامی توصیف می‌کنند، فیلم‌هایی هم رواج یافته‌اند که همین تم‌ها را به شکلی ملایم‌تر در قالب داستان‌هایی ظاهراً حادثه‌ای و با آرایه‌هایی متفاوت مثلا موضوعات ورزشی و انگیزش‌های حرفه‌ای مطرح می‌کنند اما اصل و بنیان آنها نیز مثل فیلم‌های مذهب‌گرا بر پایه دین گرایی و تبلیغ اعمال نیک به نیت عقب راندن شر و نشانه‌های آن است.

جیمز باند مامور مخفی سرویس اطلاعاتی بریتانیا با کد شناسایی 007 شخصیتی خیالی است که در سال 1952 به قلم روزنامه‌نگار و نویسنده بریتانیایی ایان فلمینگ خلق شد. جذابیت این شخصیت خیالی برای دنیای سینما به اندازه‌ای بود که از زمان ساخت نخستین فیلم جیمز باند در سال 1962 تا کنون هفت بازیگر در پنج دهه سنت بازی در نقش این شخصیت بر پرده سینما را ادامه داده‌اند.

 از استیون اسپیلبرگ آمریکایی که فاصله اندکی تا 70 ساله شدن دارد، بعد از فیلم تاریخ نگارانه «لینکولن» او در سال 2012 فیلم جدیدی اکران نشده بود و در نتیجه قابل فهم است که چرا فیلم تازه او به نام «پل جاسوس‌ها» تا این حد مورد توجه و بررسی و رایزنی قرار گرفته است.اگر «لینکولن» داستان بخشی از زندگی ابراهام لینکولن رییس جمهوری سابق آمریکا با بازی درخشان و اسکاری دانی یل دی لوییس بود، «پل جاسوس‌ها» نیز بر اساس اتفاقی تقریباً واقعی و رویدادی که رگ و پی آن کاملا سیاسی است، می‌کوشد مانیفست‌های قدیمی بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی را توضیح بدهد و بگوید چرا این دو کشور سالها در یک تقابل موسوم به جنگ سرد روح و جان یکدیگر را عذاب دادند و از چه طریق بارها زیر پای یکدیگر دام و چاه گذاشتند و البته با تمی حمایتگرانه از آمریکای زیاده خواه مدعی پیش افتادن این کشور در این معادلات می‌شود اما اگر این عنصر کاملا واضح تبلیغاتی را کنار بگذاریم می‌بینیم هر دو طرف به یک اندازه از این جنگ متمتع یا متضرر شده‌اند.

نگاهی متفاوت به فیلم «دیکتاتور بزرگ»

 «دیکتاتور بزرگ» که یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینماست و برخی منتقدان آن را بهترین کار چارلی چاپلین می‌دانند، با حاشیه‌های زیادی تولید شد. فیلم ۷۵ سال پیش روی پرده سینماها آمد.فیلم «دیکتاتور بزرگ» نامی دوپهلو برای داستانی ساده و خنده‌دار است: یک آرایشگر فقیر یهودی به خاطر قیافه ظاهری با مقتدرترین دیکتاتور زمان عوضی گرفته می‌شود. نام فیلم از این نظر دوپهلو است که نشان می‌دهد، شخصی که «دیکتاتور بزرگ» است جز انسانی کوچک و حقیر نیست.

در جوایز تلویزیونی، همیشه سریالهایی که از مضمون سیاسی برخوردارند، شانس بیشتری برای دریافت جایزه و دیده شدن دارند. آثاری که داستانهای سیاسی را در بستری مفرح و هیجان انگیز در قالب سریال و نمایش به شیوه‌ای جذاب روایت می‌کنند.  سایت فنسی دِد با این مقدمه نوشت: این سریالها در …

سازنده جیمز باند می‌گوید یكی از دلایلی كه جیمز باند توانسته است بیش از 50 سال دوام یباورد این است كه این شخصیت پس‌زمینه‌ای ندارد.به گزارش بانی فیلم به نقل از ایندیپندنت، وقتی بیست و چهارمین فیلم جیمز باند با عنوان «اسپكتر»  اواخر همین ماه اكران شود، سینمادوستان متوجه می‌شوند كه آیا دانیل كریگ در چهارمین هنرنمایی‌اش در نقش مامور007 در نهایت می‌تواند به سبكی راجر موری ظاهر شود یا قهرمانی از نوع هملت می‌شود كه از بی معنایی متافیزیكی جاسوس بودن در دوران ادوارد اسنودن رنج می برد؟  

درباره فیلم فرانسوی «پدر بهترین دوستم»

سینمای فرانسه در سال‌های گذشته فیلم‌هایی عرضه کرده که برای عموم تماشاگران جذاب بوده‌اند، آن هم نه فقط در فرانسه. راز موفقیت فیلم‌های ساده و بدون جنجال که با مضمون و داستان قوی تماشاگران عادی را به سینما می‌کشند در کجاست؟

 شاید هیچ لوگویی در دنیای سرگرمی به اندازه «لئو» - شیر غران کمپانی مترو گلدن مایر - شناخته شده نباشد. کمپانی بزرگی که یادآور دوران طلایی سینمای آمریکا و فیلم های کلاسیک خاطره انگیز آن دوران است.مترو گلدن مایر یا به اختصار «MGM» یکی از قدیمی ترین استودیوهای نیمه بزرگ یا مینی- ماژور در هالیوود است؛ با سیری پر فراز و نشیب که از اوج قله های موفقیت در دهه ۳۰، ۴۰ و ۵۰ میلادی تا اعلام ورشکستگی در پایان ۲۰۱۰ در نوسان بوده و در طول عمر ۹۱ ساله خود فصل های مهمی در تاریخ صنعت سینما را رقم زده است.

نی بویل فیلمساز 59 ساله بریتانیایی که با «میلیونر زاغه نشین» جوایز اصلی اسکار 2008 را ربود و فیلم جدیدش را که پیرامون زندگی و دستاوردهای استیو جابز خالق سیستم رایانه‌ای اپل است، در فستیوال‌های اخیر تلوراید آمریکا و تورنتوی کانادا رو کرده و از اواخر مهرماه در سطح جهان اکران عمومی خواهد کرد، هفته پیش گفت پروژه بعدی‌اش ساخت قسمت دوم فیلم معروف و «کالت» شده «Trains potting» است. این فیلم را بویل در سال 1996 براساس سناریویی از جان هاج و داستان اولیه‌ای از اروین ولش پیرامون زندگی و مشکلات 4 مرد میانسال در شرایط سخت اقتصادی حاکم بر شهر ادین بوروی اسکاتلند و کشیده شدن آنها به دامان اعتیاد به موادمخدر ساخت.